Als je wordt opgenomen in een zorginstelling, dan wil die instelling graag een ‘eerste contactpersoon’ hebben uit je familie of vriendenkring. Soms vraagt de zorginstelling ook om een ‘tweede contactpersoon’, voor het geval de eerste niet bereikbaar is. Het is voor een zorginstelling namelijk ondoenlijk om je hele familie en vriendenkring voortdurend op de hoogte te houden hoe het met jou gaat.
De contactpersoon vormt de schakel tussen de zorginstelling en jouw naasten. Hij geeft informatie aan de anderen en overlegt met hen. Hij vertelt vervolgens aan de zorginstelling hoe de (rest van de) familie denkt over jouw situatie. De zorginstelling houdt in de gaten of de contactpersoon deze taak naar behoren uitvoert. Zo nodig kunnen ze een andere contactpersoon aanwijzen.
In principe kan iedereen contactpersoon zijn. Dus ook een goede vriend of verdere familie. De zorginstelling zal eerst aan jou vragen wie contactpersoon kan zijn. Jouw voorkeur zullen ze zoveel mogelijk volgen.
Praktische rol
Contactpersoon zijn is eigenlijk een hele praktische rol. Je krijgt informatie van de zorginstelling over hoe het gaat met je naaste. Die informatie deel jij weer met de rest van de familie en andere naasten. Dat scheelt de zorginstelling veel werk en uitzoekerij wie er allemaal geïnformeerd zouden moeten worden. Ook kun je als contactpersoon vragen krijgen van de zorginstelling over je naaste, diens voorkeuren en wensen. Heel diep gaat dat niet. Medische informatie krijg je niet, die valt onder de vertrouwelijkheid tussen instelling en cliënt.
Verder kun je ingeschakeld worden voor kleine klussen, zoals een pyjama brengen, boodschappen doen of wassen draaien. Daar kun je natuurlijk ook iemand anders in de familie voor vragen.
Daar blijft het bij, zolang je naaste wilsbekwaam is. Dat wil zeggen: zolang jouw naaste over alle onderdelen van de medische behandeling, verpleging, verzorging, begeleiding of ondersteuning zelf kan beslissen. Is dat niet (of niet meer) zo, dan kan je rol als contactpersoon sterk veranderen. Gaat het om directe familie (ouders, kinderen, broers, zussen, grootouders of kleinkinderen) dan kun je familievertegenwoordiger worden.
In de praktijk verloopt de overgang tussen contactpersoon en familievertegenwoordiger vaak ongemerkt. Het juridische verschil tussen beide is dat een vertegenwoordiger namens de wilsonbekwame naaste mag beslissen en een duidelijk recht op informatie over de verleende zorg heeft, terwijl een contactpersoon beide bevoegdheden eigenlijk niet heeft. Ook al beschouwt de zorgverlening de contactpersoon als vertegenwoordiger en treedt de contactpersoon in feite als vertegenwoordiger op.
Meer informatie
Betrouwbare informatie over contactpersonen in de zorg op andere websites.
- Stappenplan samenwerking contactpersoon en zorginstelling, van het landelijke kenniscentrum Vilans, onderdeel ‘Waardigheid en trots’.
- Zorgvoorbeter.nl over de samenwerking van de zorg met mantelzorgers en familie. Bijgehouden door (onder andere) Vilans.
